Βιολογική αθανασία
Η βιολογική αθανασία (μερικές φορές αναφέρεται ως βιο-αόριστη θνησιμότητα) είναι κατάσταση στην οποία το ποσοστό θνησιμότητας από τη γήρανση είναι σταθερό ή μειώνεται, αποσυνδέοντάς το έτσι από τη χρονολογική ηλικία. Διάφορα μονοκύτταρα και πολυκύτταρα είδη, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων σπονδυλωτών, επιτυγχάνουν αυτήν την κατάσταση είτε σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους είτε αφού ζήσουν αρκετά. Ένα βιολογικά αθάνατο ζωντανό ον μπορεί ακόμα να πεθάνει από άλλα μέσα εκτός από τη γήρανση, όπως με τραυματισμό, δηλητήριο, ασθένεια, έλλειψη διαθέσιμων πόρων ή αλλαγές στο περιβάλλον .
Αυτός ο ορισμός της αθανασίας έχει αμφισβητηθεί στο Handbook of the Biology of Aging, [1] επειδή η αύξηση του ποσοστού θνησιμότητας ως συνάρτηση της χρονολογικής ηλικίας μπορεί να είναι αμελητέα σε εξαιρετικά μεγάλες ηλικίες, μια ιδέα η οποία αναφέρεται ως η όψιμη θνησιμότητα. οροπέδιο . Το ποσοστό θνησιμότητας μπορεί να πάψει να αυξάνεται στην τρίτη ηλικία, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό το ποσοστό είναι συνήθως πολύ υψηλό. [2]
Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης από τους βιολόγους για να περιγράψει κύτταρα τα οποία δεν υπόκεινται στο όριο Hayflick για το πόσες φορές μπορούν να διαιρεθούν.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Masoro, E.J. (2006). Austad, S.N., επιμ. Handbook of the Biology of Aging (Sixth έκδοση). San Diego, CA: Academic Press. ISBN 978-0-12-088387-5.
- ↑ Michael R. Rose; Casandra L. Rauser; Laurence D. Mueller (Nov–Dec 2005). «Late life: a new frontier for physiology». Physiological and Biochemical Zoology 78 (6): 869–878. doi:. PMID 16228927. http://www.escholarship.org/uc/item/4ck3g2pw.